geschichte

- Erinnerungen -

Jan Eilers

De Lüttje Moorstraat
Froher wahnde man nich in Brake, dat weer „in de Braak", man läävde nich in Ehnern, dat weer „Up den Ehnern", man läävde nich in Eversten, dat heete „In den Eversten". De Lüttje Moorstraat weer jüß so eenfach anleggt äs vääle annere Nebenstraaten in den Eversten. Dat heete nich Fahrbahn, dat weer die Pferdestraße oder de Päärstraat. De Päärstraat, dat weer eenfach gäälen Sand, mischt mit Steenbrocken, vull van Huckel un Locker. In't Vorjahr, wenn de Winter de Straat allto voß ramponeert har, wor se flickt, in de Kuhlen keem woller Sand, mischt mit Steenbrocken. De Footpadd, 'n halven Meter breet, woor van de Päärstraat afgrenzt dör Feldsteen in'n Af stand von tein Meter. Eenmal in't Jahr, in't Vorjahr, worn de Steen woller witt maakt. An beiden Sieten von de Straat leepen de Graavens för dat Regenwater, uck dat Spöölwater keem dor in, oder äs man seggen dee, dat Gaatensteenwater. (Gaatensteen-Gossenstein, Spüle).

De mehrsten Hüüser weern in'n eenfach Veereck müert, an beiden Enn winklich dorto een Stall-Anboo. Een Huus för twee Familien also, man moß sick schon verdräägen, wiel man sick gegensietig in't Fenster kieken kunn. De so tämlich eenzige Besitz weer'n Handwaagen, de weer lebensnotwendig. Man bruukte em, wiel man Gemüse up'n Wääkenmarkt oder bi Schierenbeck inne Stadt verkööpen moß.

In miene Kinnertied, in de twintiger un dartiger Jahrn, har de Lüttje Moorstraat sick gegen de Gründertied nich vääl verännert, blot Strom-Masten un Lichtleitungen weern kaamen. De eersten Ansiedler harn noch mit Petroleum Licht maakt. De Strom keem van dat Saagewark Dieks und Kuhlmann. Je na dem, wo vääl dat Wark de Kraft van de Dampmaschin sülven brüüken dee, weer dat Licht in de Hüüs mal heller, mal dunkler oder dat weer ganz weg. Veränner har sick uck de Nam, det Straat heete nu Zweigstraße, wiel se van de Groode Moorstraat aftwiegen dee.

Un noch wat weer nee in de Lüttje Moorstraat, de nu Zweigstraße heeten dee, wat ganz Sensationelet: Korl Schulz, de bitlang mit'n Rad övert't Land föhren dee, weer Autobesitzer worn. Un bit to den Utbruch van den tweeten Weltkrieg schull Korl Schulz uck de eenzige Autobesitzer in de Lüttje Moorstraat blieven. Een Hanomag har Korl, dat „Rollende Kommißbrot". De Kinner reepen: „Dree Pund Blick und rief Pund Lack, un fertig is de Hanomag!". An Enn van de dartiger Jahrn tuschte Korl den Hanomag gegen een Opel P 4 in, de leeg twischen den „Laubfrosch", den't blot in gröön geev, un den Olympia. De P 4 kostete 1.440.- Reichsmark, schull so'n Aart Volkswagen weern. „Jeder Popel einen Opel!". Doch 1.440,- Mark weer ne Summe, van de de lüttje Mann nich mal dröömen kunn. Avers Opel har uck Luxusmodelle. Koopmann Benecke ut de Haarenstraat koffte sick'n „Admiral" för sävendusend Mark. Dat weer nu ne Summe, de hörde de Vorstellungskraft van den lüttjen Mann up.

Anfang September 1939 weer de Dobbenplatz een Heerlaager. Dat wimmelte dor van Autos un Paar. Dortwüschen Buern mit ne gääle Armbinde: „Deutsche Wehrmacht". Schulz sien P 4 un Beneckes Admiral moßen hier afläävert weern, auf Nimmerwiedersehn gegen ne wertlose Quittung. De Zweigstraße in de oole Aart gifft nich mehr, se is dör de Autobahn in twee Deele spalt't worn, mehrere Hüüser moßen wegen de Autobahn afreeten weern. Van de Gründer läävt nümms mehr, de Nakaamen sünd in alle Welt verstreet. Van de Enkel un Urenkel läävt blot noch'n paar up de öle Stä. Dat Gesetz van Geburt un Vergahn teilt nich blot för Minschen, uck ne Straat is dorvan nich utnahmen. Un wer sick unner „Zweigstraße" nix vorstellen kann, den seggt de Naamen „Scharnhorststraße" villich mehr.