geschichte

- Geschichtliche Entwicklung des Stadtteils Eversten -

Us´ Eversten

Wo de brune Husbäk dör de Weiden strömt,
De Willoh van wieden över´t Hochmoor drömt,
Wo rotbackte Kinner spält mit Hund uns Pus,
Twüschen Moor un Heide steiht min Öllernhus.

Wo noch hier un dor is mal de Sootsteert gnarkt
Un de Oma abends bi ehr Spinnrad warkt,
Wo de Mutt ehr Farken vör de Grotdör söögt,
dor kann ick mi höögen, dor bun ick vergnögt.

Wo de Lü noch gern van ole Tieden snackt,
Wode Bur ut Moor noch Witt- un Swartbrot backt,
un in holten Faten mett dat schiere Gold,
Dor bun ick geboren, dat makt mi so stolt!

Wo de Fro´ns un Kerls de Hand an´n Dießel holt,
Bit de Knaken stiew weerd un se krumm un olt,
Dor lat mi de Stä uck, wo min Rah ick finn,
Dor, wo ick vergnögt weer, dor grawt mi uck in.

Wo wollehr de Eber stolt as Waapentier
Männig Ridderschild un Riddermantel zier,
Wo de Ebermannen weern van edel Slag,
Ja, dor will ick slapen bit to´n jüngsten Dag.